Artykuł
Pandemiczna realność, która wydawała się raczej nierealna miała wpływ na większość aspektów życia prawie każdego z nas. Zmieniła prywatość na bardziej prywatną, odosobnioną czy wręcz samotną lub przeciwnie – stłoczyła ludzi na małych przestrzeniach i wymagała współbycia przez długi czas bez możliwości na intymność. Wirus zmienił też nasze życie zawodowe, burząc dotychczasowy porządek
i przyzwyczajenia.
Pandemiczna realność, która wydawała się raczej nierealna miała wpływ na większość aspektów życia prawie każdego z nas. Zmieniła prywatość na bardziej prywatną, odosobnioną czy wręcz samotną lub przeciwnie – stłoczyła ludzi na małych przestrzeniach i wymagała współbycia przez długi czas bez możliwości na intymność. Wirus zmienił też nasze życie zawodowe, burząc dotychczasowy porządek
i przyzwyczajenia.
Dla nikogo z nas, nic nie pozostało takie samo.
Jednak praca w CEO stawia pewne wymagania. Tu nikt nie siedzi z założonymi rękami, czekając i przyglądając się, jak rozwinie się sytuacja. Tu natychmiast reaguje się na okoliczności i uwarunkowania. I przede wszystkim na potrzeby tych, z którymi współpracujemy: dyrektorów, dyrektorek, a także nauczycieli i nauczycielek.
Po pierwsze – reaguj!
Stąd decyzja o tym, że chcemy wesprzeć nauczycieli i nauczycielki w realiach edukacji zdalnej. Kursy prowadzone przez internet pojawiły się w naszej ofercie prawie dwadzieścia lat temu. Wówczas, była to jednak rzadkość w polskiej edukacji. Dziś szkolenia internetowe upowszechniły się . Myślę, że jako CEO ciągle jednak pozostajemy wyjątkowi w obszarze wsparcia mentorskiego udzielanego uczestnikom i uczestniczkom naszych kursów, jakości merytorycznej i właśnie szybkości reakcji na potrzeby.
To zobowiązuje!
Co jest ważne w działaniu?
Moje doświadczenie w organizowaniu i prowadzeniu kursów jest więc długie, ale teraz było inaczej niż zwykle. Musiało być inaczej, bo odmienne było wszystko wokół.
Po pierwsze – trzeba było działać szybko. Nikt z nas nie wiedział, ile potrwa taka sytuacja, ale nowych okoliczności doświadczaliśmy wszyscy i bardzo szybko należało przemyśleć i zmodyfikować sposób komunikowania się z uczniami i uczennicami, a także sposób nauczania i uczenia się.
Po drugie – modyfikacji wymagał też sposób komunikowania się wewnątrz CEO, w zespole organizującym kurs. Jak wszyscy musieliśmy przenieść się w całości do sieci. Wspaniale zaprocentowało tu nasze wcześniejsze doświadczenia wykorzystywania internetu do kontaktów.
Po trzecie – gdzie szukać tych, którzy ogarniają pandemiczną rzeczywistość? Naszą zasadą jest to, że pracujemy z praktykami. Ale skąd praktycy w edukacji w stu procentach prowadzonej w sieci? To przecież pierwsze takie doświadczenie w naszym życiu! Jak człowiek to sobie uświadomi, to brzmi nieprawdopodobnie. A jednak! Zaprosiliśmy więc do współpracy takie osoby, które także wdrażały się do działań w nowych warunkach. Ale, co istotne – uczyły się, poszukiwały, próbowały.
Warunki sukcesu
To był skok na głęboką wodę. Jeszcze głębiej zrobiło się, kiedy w ciągu kilku dni do kursu zgłosiło się prawie tysiąc osób! To pokazało skalę zapotrzebowania, ale także skalę zaufania. I mobilizowało, aby działać i nie zawieść.
Dziś, z perspektywy miesiąca, jaki upłynął od zakończenia kursu myślę, że strzałem w dziesiątkę było to, że postawiliśmy na praktyków, czyli osoby: nauczycielki i nauczycieli, którzy pracując w różnych placówkach zmagali się z tą samą materią. Ci praktycy zabierali głos w webinarach i jako mentorki i mentorzy w kursie. Sprawdziła się także mieszana forma kursu: webinary przeplecione z realizowaniem przez osoby uczestniczące praktycznych zadań w pracy z uczniami, rozmowy w grupach facebookowych i dzielenie się refleksjami z własnych doświadczeń.
Pracowało także to, że nie udawaliśmy wszechwiedzących ekspertów. Uczyliśmy się wspólnie, wspólnie stawialiśmy pytania, razem szukaliśmy odpowiedzi. Razem pozwalaliśmy sobie na błędy i solidarnie dzieliliśmy się tym, czego trzeba unikać.
Atmosfera tego przedsięwzięcia zadziwiała: życzliwość, empatia, solidarność i chęć pomagania.
Dla mnie osobiście, skala i tempo wydarzenia było wyzwaniem. Także sposób działania i oswajanie tego nowego i nieznanego. Takie własne trzęsienie ziemi. Sądzę, że każdy jednak przeżywał własne trzęsienie rzeczywistości w swojej skali i na swój sposób. Wiem dziś na pewno, że w dobrym zespole, nawet trzęsienie ziemi jest niestraszne. Kolejny warunek sukcesu!
POST FACTUM, czyli merytoryka i organizacja kursu z perspektywy zakończonego już wydarzenia
Merytoryka kursu
Na pytanie, czy udało się osiągnąć cel, który sobie zakładaliśmy, czyli udzielenie wsparcia nauczycielom i nauczycielkom, którzy organizują uczenie się uczniów w formie zdalnej, odpowiadam twierdząco. Twierdząco odpowiadają też nauczycielki i nauczyciele biorący udział w szkoleniu, od których otrzymaliśmy informację zwrotną.
Skupiliśmy się na tym, co według nas tworzy dobre doświadczenia uczniowskie i dotknęliśmy istoty procesów uczenia się, czyli relacji, planowania zadań edukacyjnych i informacji zwrotnej dla uczniów. Zastanawialiśmy się wspólnie, jak wydobywać i realizować te najcenniejsze wątki w nowej dla nas wszystkich sytuacji. A tę nową rzeczywistość tworzyliśmy razem z osobami uczestniczącymi w kursie, wnoszącymi swoje doświadczenia poprzez opisywanie sukcesów i prób oswajania pandemicznej edukacji.
Sądzę, że z wsłuchiwania się w potrzeby wyniknęło to, że mniej dyskutowaliśmy o tym, jak uczyć zdalnie, a więcej, jak uczyć (i uczyć się) mądrze.
Przebieg pracy i formy aktywności w kursie
- Podstawą nowych treści dla uczestników były 4 webinary organizowane w tygodniowych (półtoratygodniowych) odstępach. Powodzenie webinarów było niezwykłe! Ale zasłużenie, więc zachęcam do odtworzenia nagrań webinarów (nagrania publikowaliśmy na bieżąco; tu przypominam linki do nagrań tym, którzy jeszcze ich nie widzieli).
WEBINAR 1: SKUTECZNE ZDALNE NAUCZANIE I UCZENIE SIĘ – POTRZEBY UCZNIA, NAUCZYCIELA, RODZICA
WEBINAR 2: ZADANIA EDUKACYJNE W NAUCZANIU ZDALNYM
WEBINAR 3: OCENIANIE W EDUKACJI ZDALNEJ
WEBINAR 4: EDUKACJA ONLINE W RZECZYWISTOŚCI OFFLINE? CO PO POWROCIE DO SZKOŁY?
- Pomiędzy webinarami trwały moduły (1-3), podczas których uczestnicy kursu pracowali w grupach na Fb. Była to przestrzeń do realizacji mini zadań nawiązujących do codziennej, nauczycielskiej praktyki edukacji zdalnej oraz do dyskusji, refleksji, dzielenia się praktykami. Zaskakujące było, jak chętnie dzielono się pomysłami i służono wzajemną pomocą. Nie było „zazdrosnego zastrzegania praw autorskich”, a współpraca i solidarność nie były pustymi sloganami.
- Z form aktywności w kursie sprawdziły się: udział w webinarach, korzystanie z plików w repozytorium plików w chmurze, doświadczanie poprzez wykonywanie zadań praktycznych proponowanych w kursie i dzielenie się refleksjami z doświadczeń z innymi uczestnikami kursu i mentorami.
Bardzo cieszymy się z tego, że podczas trwania kursu udało się nam (mimo, iż nie było to łatwe) zebrać obszerne zestawienie dobrych praktyk dotyczących edukacji zdalnej. Dobre praktyki dotyczą:
- Kształtowania i utrzymywania relacji z uczniami i uczennicami
- Zadań edukacyjnych w edukacji zdalnej
- Oceniania w edukacji zdalnej
