Artykuł
Model zaproponowany przez przez Ruth Cohn koncentruje się na umożliwieniu grupie wykonania zadania w sposób, który nie tylko pozwala na osiągnięcie sukcesu, ale również wzmacnia i rozwija zasoby wszystkich członków grupy, promuje szacunek do innych, wspólną odpowiedzialność, kreatywność i współpracę.
Opiera się na współpracy grup i zespołów i może być wykorzystywany w jakiejkolwiek uczącej się lub pracującej grupie, w szkołach, na uniwersytetach, w biznesie, w organizacjach politycznych i społecznych oraz we wszelkiego rodzaju szkoleniach.
Pomaga:
- zmienić to, jak patrzymy na dynamikę grupy skupionej na zadaniu,
- planować procesy grupowe i zespołowe.
- upewnić się, że zarówno lider jak i członkowie grupy jasno rozumieją swoje role i zadania.
Każdą grupę współdziałającą łączą 4 elementy:
- TEMAT lub ZADANIE do wykonania,
- JA , czyli jednostka z całym jej potencjałem,
- MY czyli grupa jako całość ze wszystkimi emocjami i doświadczeniami,
- OTOCZENIE czyli wszystko to, co jest na zewnątrz grupy, co może jej pomóc lub przeszkodzić w pracy (np. ograniczenia czasowe, przestrzeń, temperatura, emocje, sytuacja polityczna, itp.)
Zadaniem osoby prowadzącej grupę (może to być lider, trener, przewodniczący spotkania itp.) jest zachowanie równowagi między ZADANIEM – JA – MY oraz zadbanie o OTOCZENIE. Wymaga od lidera uważności i współpracy grupy. W każdym przypadku zadaniem lidera jest okazywać wobec JA szacunek, wspierać pozytywnie i ograniczać negatywne zachowania z uśmiechem, ale stanowczo. W kontekście MY zadaniem lidera jest pomoc grupie w radzeniu sobie z napięciami i relacjami aby upewnić się, że burzliwe uczucia grupy nie doprowadzają do ignorowania ZADANIA. Lider musi też upewnić się, że ZADANIE nie jest zbyt proste, zbyt trudne, niejasne lub nieodpowiednie i że wszyscy je rozumieją., a OTOCZENIE zapewnia odpowiednie warunki.
Wskazówki dla osoby prowadzącej grupę:
- Bądź reprezentantem samego siebie; mów „ja”, nie „my” lub „się” (np. sądzi się). Nie mów za innych ani za grupę. Pokaż, że bierzesz pełną odpowiedzialność za to, co mówisz. Nie chowaj się za grupą mówiąc: „grupa chce…” albo „my chcemy..” Formułuj swoje wypowiedzi w pierwszej osobie (np. „uważam” zamiast „uważamy” albo „uważa się”).
- Unikaj pytań atakujących, raczej komunikuj twój brak wiedzy i twoją niepewność.
Pytania o informację są niezbędne. Ale często są sposobem na unikanie wyrażenia swojej opinii. („Czy naprawdę sądzisz, że … to najlepszy pomysł?”). Pytania są często sugestywne lub ponaglające. Twój własny bezpośredni komentarz może być bardziej inspirujący dla dalszej interakcji. Jeśli zadajesz pytanie, to powiedz, dlaczego je zadajesz i co to pytanie dla ciebie znaczy. Zadawaj pytania jako osoba, unikaj formy interview. - Nie używaj ogólników. „Niektórzy rodzice to katastrofa”. Powstrzymaj się od uogólnień. Uogólnienia zakłócają pracę grupy. Służą dyskusji jedynie wtedy, gdy są wykorzystane do zakończenia jednego tematu i przejścia do następnego.
- Możliwie jak najdłużej powstrzymuj się od interpretowania innych. Zamiast tego mów o swoich osobistych odczuciach.
- W swoich komunikatach bądź autentyczny i selektywny. Bądź świadomy tego, co myślisz, co czujesz, i wybierz to, co powiesz i co zrobisz. Daj sobie kilka/kilkanaście sekund czasu przemyślenie tego co powiesz.
- Jeśli chcesz coś powiedzieć na temat zachowania lub charakterystyki innego członka grupy, powiedz również, co to dla ciebie znaczy, że on taki jest, jaki jest (tzn. jak ty go widzisz). Mów prosto do członków grupy: „Marysiu, nie zgadzam się z Tobą” a nie: „Nie zgadzam się z Marysią”.
- Nie mów o nieobecnych (kuratorach, ministrach, dyrektorach, itp.).
Opracowane w ramach programu “Szkoła ucząca się”.
Autorka: Laura Piotrowska
