Wybór narzędzi cyfrowych, które mogą posłużyć prezentacji przez uczniów i uczennice badanych samodzielnie lub w grupach zagadnień. Lista została sporządzona z myślą o upowszechnianiu wśród rówieśników wiedzy o obiektach materialnych, które młodzież badała w ramach programu „Historionauci”. Zawiera jednak programy i aplikacje o uniwersalnym zastosowaniu: do tworzenia komiksów, plakatów, kolaży, animacji, podcastów itp. Znajdą one zastosowanie zarówno w pracy projektowej, jak i na lekcjach online.
Kategoria: Dobra praktyka
Inne aktualności
Aktualności
Zobacz inne obszary naszych działań
Przez trudy do gwiazd, czyli dziewczyny budują maszyny
Gdy usłyszałyśmy, że nie przyznano nam trzeciej nagrody, a zaraz potem zostało wyczytane nazwisko mojej pierwszej uczennicy, słuchałam z niedowierzaniem. Okazało się, że dziewczyny zdobyły drugie miejsce! – opowiada o sukcesie swoich uczennic dumna nauczycielka fizyki pani Katarzyna Mazur z VII LO im. Juliusza Słowackiego w Warszawie. Trzy nastolatki: Ewa, Julia i Natalia rozrysowały plan, a potem wzięły do rąk młotki, wiertarki, lutownice i zbudowały maszynę, która wykorzystuje przemiany energii mechanicznej. Nazwały ją „Per aspera ad astra”, czyli przez trudy do gwiazd.
Pani Katarzyna o projekcie „Wzór na ścisłe” dowiedziała się ze strony internetowej CEO. Jako fizyczce nazwa i idea programu wydała się ciekawa.
– Program zakładał wspieranie dziewczyn w zaangażowaniu w przedmioty ścisłe, a do tych zalicza się fizyka. Ciekawym pomysłem było również stworzenie przestrzeni w szkole, która pozwoli pomajsterkować, eksperymentować i urzeczywistnić pomysły uczniów – opowiada nauczycielka. – Opowiedziałam w mojej klasie, w której jestem wychowawczynią, o projekcie i spytałam uczniów i uczennice, co oni o tym myślą. Naturalnie przyszło mi na myśl, żeby w ramach tego projektu, którego jednym z celów jest zaangażowanie uczniów poprzez działania, wziąć udział w konkursie „Niesamowita maszyna”, który znałam z poprzednich edycji – mówi.
Do STEM Klubu, w którego założeniu wspiera nauczycieli i nauczycieli „Wzór na ścisłe”, zaprosiła całą klasę, ale o tym, kto będzie reprezentował w konkursie Politechniki Białostockiej miała zdecydować wewnętrzna rywalizacja. Okazało się, że większą inicjatywę wykazały zdecydowanie dziewczyny, mimo że w klasie ich jest mniej.
– Gdy okazało się, że żeński zespół przeszedł już od etapu planu do etapu konstrukcji i prace są zaawansowane, zespół chłopców osłabnął w zapędach i wycofał się rakiem – opowiada pani Katarzyna. A dziewczyny podwinęły rękawy i zabrały się do pracy.
Męska sprawa?
Na pytanie, czy była zaskoczona, że to zespół dziewczyn wykazał się największą aktywnością w przygotowywaniu maszyny, nauczycielka fizyki przyznaje, że rzeczywiście, w szkole nadal nauki ścisłe i techniczne są raczej domeną chłopców.
– Myślę, że chłopcy wciąż częściej są postrzegani jako ci, którzy powinni decydować się na kontynuację nauki w technikach, lub w klasach licealnych o profilu matematyczno – fizycznym, zaś dziewczyny chętniej wybierają profile humanistyczne. Uważam, że nadal istnieje myślenie stereotypowe, że chłopcy mają większe predyspozycje do tego, by uzyskiwać lepsze wyniki z matematyki, fizyki bądź w naukach pokrewnych. Niekoniecznie ma to odzwierciedlenie w rzeczywistości – dzieli się swoimi spostrzeżeniami Katarzyna Mazur. – Być może wybór profilu klasy przez ucznia wynika z oczekiwań i sugestii rodziców, a nie z samych zainteresowań uczniów i uczennic? – zastanawia się.
Tematyka równości płci w szkole i przede wszystkim w naukach ścisłych jest z kolei jednym z głównych tematów programu „Wzór na ścisłe” i oferowanych w jego ramach szkoleń i materiałów edukacyjnych.
– Materiały, które otrzymywałam w ramach uczestnictwa w programie, były inspiracją, ale najwięcej dało mi szkolenie, które odbyło się na Wydziale Chemii Uniwersytet Warszawskiego – przyznaje nauczycielka fizyki. – Na spotkaniu zostało przytoczone wiele przykładów kobiet, które zasłynęły z niestandardowego podejścia do problemu i pomysłu na jego rozwiązanie. Były to kobiety z różnych krajów, specjalistki w wielu dziedzinach. Dużo w czasie tego szkolenia rozmawiałyśmy na temat dziewcząt i tego, czy my sami przypadkiem z góry nie zakładamy, że chłopcy są bardziej zdolni, że mają lepsze pomysły, że myślą bardziej abstrakcyjnie. Myślę, że także dzięki temu chciałam zachęcić dziewczyny z mojej klasy, żeby pokazały, że one jeśli tylko chcą, też mogą i poradzą sobie nie gorzej niż inni – opowiada o swoich motywacjach Katarzyna Mazur.
Żadnej pracy się nie boją
Uczennice i ich opiekunka spotykały się po zajęciach, nawet w trakcie ferii. Miały do dyspozycji jedną z sal, w której urządziły swoją małą pracownię. Dziewczyny same wykonały teoretyczny plan maszyny, a nauczycielka służyła jedynie pomocą doradczą i czuwała nad bezpieczeństwem prac.
– Ten konkurs wymagał posługiwania się wiertarką, lutownicą czy innymi narzędziami, jak piła, młotek. Dziewczyny wiele z nich miały w ręku po raz pierwszy w życiu, ale patrząc jak pracują, z każdym dniem byłam coraz bardziej przekonana, że idziemy w dobrym kierunku – opowiada o postępie prac fizyczka.
Budowały, próbowały, kombinowały, robiły burze mózgów i szukały coraz to nowych rozwiązań problemów, które nieoczekiwanie się pojawiały. Ich tajemnicze prace za zamkniętymi drzwiami pracowni wzbudzały zainteresowanie kolegów i koleżanek oraz innych nauczycieli.
– Samo spoglądanie na ich pracę, słuchanie pomysłów dawało mi wielką przyjemność i satysfakcję. Dbałam o to, żeby dziewczyny same próbowały wyciągać wnioski i żeby miały możliwość przetestowania swoich koncepcji na pokonanie trudności, które przytrafiały się przy realizacji tego zadania – tłumaczy system pracy zespołu Katarzyna Mazur. – I naprawdę moje uczennice wykonały olbrzymią pracę, wykazały się niezwykłą wytrwałością i zaangażowaniem.
Przez trudy do gwiazd
Trudy i godziny w pracowni opłaciły się. Trzy uczennice zbudowały maszynę, która składa się z połączonych ze sobą mechanizmów i wprawiona w ruch pracuje samodzielnie pokazując przemiany energii mechanicznej.
Pierwszy etap konkursu polegał na nagraniu filmu, ukazującego działanie maszyny oraz promocję swojego filmu poprzez zebranie jak największej liczby polubień na kanale YouTube. Dzięki wsparciu kolegów i koleżanek zespół dostał się do drugiego etapu.
– Gdy nasza maszyna dostała się do ścisłego finału, w którym oceniane było sześć najlepszych projektów, akurat zaczynało się nauczanie zdalne. Choć nie mogłam tego ogłosić osobiście w klasie to wiem, że cała klasa i szkoła cieszyła się sukcesem dziewczyn. Finał w czerwcu też odbywał się nietypowo, bo online. Byłyśmy nastawione na trzecie miejsce, dlatego drugie było wielkim zaskoczeniem i radością. Zwłaszcza, że konkurs skierowany był do wszystkich uczniów szkół ponadpodstawowych z terenu całej Polski, w tym również uczniów techników, a dziewczyny są dopiero w pierwszej klasie – opowiada dumna nauczycielka.
Pani Katarzyna twierdzi jednak, że największym osiągnięciem tego projektu było to, że dziewczyny zaczęły bardziej wierzyć w siebie i w swoje umiejętności
– Myślę, że będzie to również inspiracja dla innych uczniów, że oprócz talentu liczą się chęci, samodyscyplina i determinacja. A poza tym nic tak dobrze nie wpływa na przyswajanie wiedzy, jak nauka przez działanie – mówi.
My też serdecznie gratulujemy dziewczynom, opiekunce i całej szkole sukcesu!
Już od września rusza kolejna edycja programu „Wzór na ścisłe”! Zapisz się już dzisiaj TUTAJ.
Inne aktualności
Aktualności
Zobacz inne obszary naszych działań
Inspirujące projekty z edukacji globalnej
Projekt młodzieżowy z zakresu edukacji globalnej obok rozwijania szeregu umiejętności miękkich oraz kompetencji kluczowych, takich jak krytyczne i twórcze myślenie, kreatywność czy komunikacja, pozwala uczniom i uczennicom na lepsze zrozumienie współczesnych globalnych zjawisk i docenienie różnorodności otaczającego ich świata oraz wzięcie za ten świat pełniejszej odpowiedzialności. Przedstawiamy inspirujące projekty uczniowskie dotyczące globalnych współzależności oraz wspierające zrównoważony rozwój.
👍 nazwa szkoły i miejscowość: Szkoła Podstawowa nr 1 im. Jana Pawła II w Sochaczewie
zagadnienia edukacji globalnej: zrównoważony rozwój, zasoby naturalne
Cele Zrównoważonego Rozwoju: Cel 14: Życie pod wodą
opis działań projektowych: Zadaniem 6-osobowej grupy było przekazanie wiedzy na temat ochrony mórz i oceanów oraz zasobów morskich, a także wykorzystania ich w sposób zrównoważony. Uczniowie i uczennice zgłębiali tematykę dotyczącą ochrony zasobów morskich, korzystając z materiałów dostarczonych przez CEO, wyszukiwali filmy, tworzyli plakaty. Swoją wiedzą podzielili się z 25 uczniami i uczennicami oddziału przedszkolnego. Przygotowali scenariusz zajęć dostosowany do młodszych kolegów. Efektem działań było zwrócenie uwagi szczególnie na problemy zanieczyszczenia mórz i oceanów, uświadomienie najmłodszym, by zwracali uwagę na współzależności występujące w przyrodzie. Wiadomo, że dzieci zrozumiały temat na swój sposób, ale podczas podsumowania padały z ich strony naprawdę poważne deklaracje: nie będę śmiecić nad wodą, wraz z rodzicami posprzątamy leżące w wodzie i na brzegu plastikowe butelki oraz inne śmieci, nie będę już przynosić do szkoły wody codziennie w nowej butelce. Wykonane przez młodzież plakaty zawisły na szkolnym korytarzu, więc jeśli inni uczniowie i uczennice będą chcieli wzbogacić swoją wiedzę, mogą z nich skorzystać. Artykuł z lekcji ukaże się na stronie internetowej szkoły.
W kontynuacji projektu planowane są jeszcze: artykuł o projekcie w prasie z informacjami na temat zrównoważonego rozwoju i ochrony wód oraz wywieszenie przygotowanych plakatów na ogrodzeniu wokół szkoły, tak żeby każda osoba idąca obok budynku mogła zapoznać się z informacjami. Może skłoni ją to do refleksji.
największy sukces: Największym sukcesem były dla nas wypowiedzi młodszych kolegów i koleżanek podczas podsumowania zajęć. Przed nami okres wakacji, więc i czasu spędzanego nad wodą. Mamy nadzieję, iż wszędzie tam, gdzie będą uczestnicy i uczestniczki naszego projektu, będzie czyściej w ich otoczeniu.
największa trudność: Przede wszystkim gonił nas czas i trudny okres w szkole, tuż przed zakończeniem roku. Obiecaliśmy sobie powtórzyć podobne działanie w październiku, ale już spokojniej.
imię i nazwisko opiekuna/ki grupy: Małgorzata Adamczyk, nauczycielka języka polskiego
😀 nazwa szkoły i miejscowość: Szkoła Podstawowa w Markuszowie
zagadnienia edukacji globalnej: zmiana klimatu
Cele Zrównoważonego Rozwoju: Cel 13: Działania w dziedzinie klimatu
opis działań projektowych: W ramach projektu “Dbajmy o klimat naszej planety” 15 osób z klasy VIII przeprowadziło działania dla 45 osób ze swojej szkoły. Młodzież przygotowała debatę, w której wcieliła się w rolę ekspertów i ekspertek: biologów i biolożek, którzy wyjaśnili, na czym polega zmiana klimatu i z jakimi zjawiskami się wiąże, ekologów i ekolożek, którzy przedstawili, jak możemy dbać o klimat w różnych aspektach naszego życia: poprzez oszczędzanie energii elektrycznej, korzystanie z solarów i fotowoltaiki, wymianę pieców, recykling odpadów i ograniczenie zużycia materiałów, oszczędzanie wody, sadzenie drzew, korzystanie z transportu publicznego. Ponadto udział w debacie wziął pracownik Urzędu Gminy, który dodał inne propozycje i wskazał możliwości dbania o klimat lokalnie. Uczestnikami i uczestniczkami spotkania było 24 uczniów i uczennic klasy V oraz nauczyciel. Poza debatą organizatorzy i organizatorki przygotowali ulotki zawierające informacje, jak dbać o klimat, a pięcioro uczniów i uczennic przygotowało i przeprowadziło warsztaty dla 20 osób z klasy V nt. tworzenia ozdób do klasy oraz osłonek na doniczki z materiałów z recyklingu.
największy sukces: Sukcesem uczniów i uczennic klasy VIII był fakt, że ze wszystkim poradzili sobie sami, wkład nauczycieli i nauczycielek był niewielki. Dumni byli, że poprowadzili zajęcia, debatę dla młodszych kolegów i koleżanek.
największa trudność: Wyzwaniem było trzymanie się wyznaczonych terminów, również ze względu na szkolne wydarzenia takie jak egzamin ósmoklasisty czy wycieczka klasowa. W przyszłości uczniowie i uczennice chcieliby przeprowadzić więcej warsztatów dla młodszych dzieci, zaprosić rodziców, mieszkańców miejscowości.
imię i nazwisko opiekuna/ki grupy: Elwira Berej, nauczycielka języka polskiego
👍 nazwa szkoły i miejscowość: Szkoła Podstawowa im. G. Morcinka w Poczesnej
zagadnienia edukacji globalnej: zmiana klimatu, różnorodność biologiczna, zasoby naturalne
Cele Zrównoważonego Rozwoju: Cel 12: Odpowiedzialna konsumpcja i produkcja, Cel 13: Zmiana klimatu, Cel 14: Życie na lądzie
opis działań projektowych: Celem projekt „Nasze pokolenie może powstrzymać niszczenie przyrody” było uświadomienie społeczności szkolnej i lokalnej, że każdy z nas ma głos w ratowaniu naszej wspólnej planety. Najważniejszymi z poruszanych zagadnień były zmiana klimatu i możliwości przeciwdziałania jej oraz globalne niebezpieczeństwa związane z nadmiernym wykorzystaniem plastiku. Działania realizowano w klasach III gimnazjum, wynikami dzieląc się z całą szkołą. Uczniowie i uczennice przygotowali wystawy, zorganizowali zajęcia warsztatowe dla młodzieży z klas I-III nt. zagrożeń związanych z odpadami plastikowymi oraz przygotowywania biżuterii z biodegradowalnego plastiku robionego z mleka i mąki (wskazówki jak to zrobić). W ramach happeningu poinformowali rodziców, co sami chcą robić, aby nasza planeta służyła nie tylko nam, także kolejnym pokoleniom.
największy sukces: Uświadomienie uczennicom i uczniom że problem odpadów plastikowych można rozwiązać nie tylko poprzez segregację odpadów, a także przez odpowiednią produkcję tworzyw z materiałów biodegradowalnych. Uczennice i uczniowie zauważyli, że mają wpływ na to ile plastiku zużywa się w ich otoczeniu.
największa trudność: Dotarliśmy do zbyt małej liczby osób dorosłych, którym chcieliśmy pokazać nasz projekt, trudno jest też określić jak w dłuższym czasie zmieniają się nawyki osób które brały udział w projekcie lub były jego odbiorcami
imię i nazwisko opiekuna/ki grupy: Michał Szczepanik, nauczyciel biologii
😀 nazwa szkoły i miejscowość: Szkoła Podstawowa w Nieradzie
zagadnienia edukacji globalnej: ubóstwo, konsumpcja i produkcja
Cele Zrównoważonego Rozwoju: Cel 1: Koniec z ubóstwem, Cel 12: Odpowiedzialna konsumpcja i produkcja
opis działań projektowych: Projekt miał za zadanie uświadomić uczniom i uczennicom, że nasze codzienne wybory mają duży wpływ na życie innych ludzi. Młodzież postawiła sobie również za cel zróżnicowanie wybranych pojęć – biedy i bogactwa. Starała się pokazać, że dla każdej osoby mogą to być zupełnie różne rzeczy, sprawy i nie jest to tylko kwestia braku pieniędzy. Również patrząc w skali globalnej, ubóstwo na świecie ma wiele twarzy. Projekt realizowali niektórzy uczniowie i uczennice klasy V. Pierwszym etapem działań było poszukiwanie materiałów źródłowych: informacji, zdjęć, filmów. Przeprowadzono selekcję pod kątem, co jest ważne, co bardziej przemawia, co eksponuje istotne treści. Każda grupa przygotowała i przedstawiła reszcie klasy inne aspekty tematu. Prezentacje wywołały uczucia smutku, niedowierzania, żalu, ale też chęć działania.
największy sukces: Najbardziej dumni jesteśmy z tego, że otworzyliśmy sobie i innym oczy. Ja, jako nauczyciel jestem dumna ze swoich uczniów i uczennic, że potrafili przejść przez trudny temat i zlokalizować siebie jako kogoś, kto ma wpływ na życie swoje i innych. Wcześniej nie wierzyli w to, że mogą w jakiś najmniejszy nawet sposób oddziaływać na życie osób z innego regionu świata.
największa trudność: Myślę, że w przyszłości postaramy się zmotywować szersze grono do działania.
imię i nazwisko: Anna Lula, nauczycielka języka polskiego
😀 nazwa szkoły i miejscowość: Podstawowa Ekologiczna Szkoła Społeczna w Rumi
zagadnienia edukacji globalnej: różnorodność i stosunki międzykulturowe
Cele Zrównoważonego Rozwoju: Cel 10: Mniej nierówności
opis działań projektowych: W realizację projektu zaangażowanych było 18 osób i udało się dotrzeć do około 300 odbiorców i odbiorczyń. Grupa projektowa postanowiła zająć się Afryką i tym, w jaki sposób jest postrzegana. Wstępem do działań była lekcja na temat Afryki na podstawie lektury “W pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza. Następnie uczniowie i uczennice zbierali skojarzenia nt. Afryki, pracowali z mapami, planowali podróże i poznawali różnorodność kontynentu. Przeprowadzono lekcje na podstawie materiałów CEO: scenariusza Historia Linette oraz Jak unikać stereotypów mówiąc o innych kulturach? i zastanawiając się nad tym, co myślą Afrykanie o Europie, jakie sa fakty i mity związane z Afryką oraz jakie obrazy Afryki znamy. Wieczorem prowadzono projekcje filmów np. poświęconych stereotypom Niebezpieczeństwo jednej historii, oraz poświęconych Afryce: Zatruty ogień, Burkina Faso-Dać nadzieję, Tanzania – energia solarna w Afryce. Zorganizowano piknik rodzinny, w czasie którego odbył się konkurs wiedzy nt. Afryki dla dzieci i rodziców. Konkurs wygrały dzieci. Ciekawą inicjatywą było “African disco”, polegające na odtwarzaniu współczesnej afrykańskiej muzyki przez szkolny radiowęzeł. Wydarzenie poprzedziła akcja plakatowa. Zwieńczeniem projektu były warsztaty z podróżniczką i edukatorka Fundacji IRSE nt. Kenii.
Efektem wszystkich działań było zrozumienie różnorodności Afryki, poznanie jej wyzwań związanych z ubóstwem, dostępem do edukacji i wody, zanieczyszczeniem środowiska, ale to też szybko rozwijających się miast. Uczniowie i uczennice podkreślają, że dzięki projektowi z jednej strony nauczyli się, że inne kultury należy poznawać i nie krytykować, z drugiej współpracy między uczestnikami i uczestniczkami projektu i przekazywania dalej jego efektów.
największy sukces: Wygrana z rodzicami w konkursie na pikniku, wieczory filmowe, plakaty, zajęcia z młodszymi klasami, gdzie uczniowie i uczennice występowali w roli prowadzących, udane warsztaty nt. Kenii.
największa trudność: Największym wyzwaniem było wyjście poza stereotypowe myślenie. Pod względem organizacyjnym wyzwaniem było umawianie się na pracę w domu.
imię i nazwisko opiekuna/ki grupy: Izabela Niedzwiedzka, pedagożka, edukatorka globalna
😀 nazwa szkoły i miejscowość: Szkoła Podstawowa nr 1 im. A. Mickiewicza w Radzionkowie
zagadnienia edukacji globalnej: zmiana klimatu, zrównoważony rozwój, zasoby naturalne
Cele Zrównoważonego Rozwoju: Cel 11: Zrównoważone miasta i społeczności, Cel 12: Odpowiedzialna konsumpcja i produkcja, Cel 13: Działania w dziedzinie klimatu, Cel 15: Życie na lądzie
opis działań projektowych: Grupa 16 uczniów i uczennic wraz z opiekunką przeprowadziła projekt „Jestem cząstką natury”, który miał pokazać blaski i cienie miasta, w którym był prowadzony. Młodzież szukała odpowiedzi na pytania: Jak zmienia się krajobraz wokół mnie i dlaczego tak się dzieje? Jakie są skutki tych zmian? Jaki związek mają te zmiany ze zmianami krajobrazu na świecie? Co mogę zrobić, by negatywnych zmian było jak najmniej w moim środowisku?
Projekt był realizowany w 4 etapach.Podczas spotkania wstępnego grupa obejrzała film „Antropocen.Epoka Człowieka”. Wywiązała się dyskusja na temat zmian w środowisku naturalnym, które powoduje człowiek. W odniesieniu do obejrzanego filmu grupa zastanawiała się, jak zmienia się środowisko lokalne. Uczniowie i uczennice podzielili się na 3 grupy:
1 Detektywi. Ta grupa miała za zadanie sprawdzić i udokumentować, jak wygląda najbliższe otoczenie, przyjrzeć się miejscom zmienionym przez człowieka i tym, gdzie przyroda jest mniej naruszona. Kolejnym zadaniem było napisanie apelu do mieszkańców i mieszkanek, nawołującego do troski o środowisko naturalne oraz zaproponowanie „Tygodnia bez plastiku” w klasie, szkole lub w domu.
2 Dziennikarze. Przeprowadzenie rozmów ze starszymi członkami i członkiniami rodzin, którzy od dawna mieszkają w okolicy i spytanie, jak zmienił się krajobraz miasta w ciągu ostatnich 10 lat było zadaniem drugiej grupy. Grupa mogła zapisywać odpowiedzi lub je nagrywać. Drugim zadaniem było zaprojektowanie plakatu informującego o kampanii „Tydzień bez plastiku”.
3 Badacze. Zadaniem tej grupy było znalezienie miejsca w okolicy, które człowiek świadomie niszczy, udokumentowanie i zastanowienie się, dlaczego tak się dzieje.
Uczniowie i uczennice mieli też znaleźć argumenty przekonujące mieszkańców i mieszkanki o tym, że warto ograniczyć korzystanie z opakowań plastikowych. Po upływie terminu wyznaczonego do realizacji projektów podsumowano działania, prezentując ich wyniki na forum klasy. Wspólnie ustalono, w jaki sposób można rozpropagować akcję w szkole i w środowisku lokalnym. Efektem działań była kampania „Tydzień bez plastiku” przeprowadzona w szkole, w domach uczniów i uczennic i w Miejskiej Bibliotece Publicznej. Biblioteka zaprosiła grupę na na warsztaty plastyczne, podczas których uczniowie i uczennice wykonywali ekologiczną biżuterię i dowiedzieli się wielu ciekawych informacji na temat rozwiązań stosowanych w różnych krajach dotyczących segregowania odpadów. Udział w projekcie pozwolił spojrzeć na otoczenie z troską i uwagą. Dał możliwość podejmowania działań, które służą dla dobra ogółu, a tym samym dobra własnego. Pokazał, że nawet te najprostsze działania mogą wiele zmienić. Zwiększyła się świadomości młodzieży i dorosłych na temat zużycia opakowań plastikowych i zagrożeń z tym związanych.
największy sukces: Udało się w dużym stopniu rozbudzić świadomość uczniów i uczennic związaną z dbałością o środowisko naturalne człowieka. Pokazano zależności między działaniami pojedynczych osób a stanem środowiska naturalnego. Największym sukcesem jest akcja „Tydzień bez plastiku”, która trwała też dłużej niż tydzień, bo wiele osób nadal stara się ograniczać zużycie opakowań plastikowych, kształtując w ten sposób dobre nawyki na przyszłość.
największa trudność: Nie wszyscy członkowie i członkinie grupy potrafili ze sobą współpracować. Zbyt trudne okazało się także przeprowadzenie rozmów – wywiadów i wyciąganie wniosków z własnych działań.
Imię i nazwisko opiekuna/ki grupy: Grażyna Ślosarczyk, nauczycielka języka polskiego
👍 nazwa szkoły i miejscowość: Szkoła Podstawowa nr 42 im. Bł. ks. M. Sopoćki
zagadnienia edukacji globalnej: zmiana klimatu
Cele Zrównoważonego Rozwoju: Cel 11: Zrównoważone miasta i społeczności.
opis działań projektowych: Projekt był realizowany przez 9 osób w 3 etapach:
-
Najpierw uczniowie i uczennice przeanalizowali i porównali problemy współczesnych miast – na przykładzie Białegostoku i wybranych miast – Tokio i Meksyk.
-
Następnie stworzyli koncepcję funkcjonowania i rozwoju ,,miasta przyszłości”, która była zgodna z 11. Celem Zrównoważonego Rozwoju ,,Zrównoważone miasta i społeczności”. Na tym etapie uczniowie i uczennice weszli w rolę projektantów i architektów miasta. Tworzyli założenia jak ma funkcjonować i rozwijać się miasto, w którym możnaby wyeliminować lub zminimalizować problemy, które dotykają je dziś.
-
W końcowym etapie uczniowie i uczennice wykonali plan ,,miasta przyszłości”, liczącego 2 mln. ludności. Plan narysowany miał być na formacie papieru A-0, uczniowie mieli obliczyć skalę planu mając liczbę ludności i powierzchnię miasta (A-0). Następnie wykonać legendę i nanieść wszystkie elementy na planie. Efektem końcowym było wykonanie rysunku miasta.
Na przyszłość zaplanowany został jeszcze jeden etap: prezentacja (w czterech klasach gimnazjum, z której uczniowie i uczennice realizowały projekt) koncepcji i rysunku funkcjonowania miasta modelowego ze szczególnym zwróceniem uwagi na to, co już dzisiaj każdy z nas może robić, aby minimalizować np. zanieczyszczenie powietrza, nadmierną produkcję śmieci itp.
największy sukces: Zrozumieliśmy, iż samodzielnie jesteśmy w stanie wskazać możliwości rozwiązania problemu, zadziwiła nas nasza własna pomysłowość. Naszym sukcesem będzie to, że (po 4 etapie), część uczniów i uczennic zacznie np.: starannie segregować śmieci w domu i w szkole, nie korzystać z torebek jednorazowych, do szkoły będzie chodziła na piechotę lub przyjeżdżała na rowerze (bez dowozu samochodem rodziców).
największa trudność: Duże trudności sprawił wybór tekstów źródłowych, informacji (w tym danych statystycznych), które rzetelnie przedstawiałyby dane i fakty. Zbyt trudne okazało się wykonanie planu w wyliczonej skali. Ze względu na czas przygotowane materiały są w formie szkicu, a tekst raczej w wersji roboczej.
Cytat: Wiemy, na co zwracać uwagę przy wyborze informacji, które byłyby rzetelne. Doskonaliliśmy współpracę i komunikację w grupie, zarządzaniem czasem. Nauczyliśmy się, że nie można zrobić czegoś dobrego dla jednych pomijając drugich. Takie działanie w konsekwencji będzie miało negatywny wpływ na wszystkich ludzi. Od działania jednego człowieka zależy jak będzie wyglądać środowisko, bezpieczeństwo. Ważne dla nas było, że wszyscy byli bardzo zaangażowani, nikogo nie zmuszaliśmy do pracy. To było trudne zadanie – stworzyć, wymyślać coś co byłoby w miarę realne, możliwe do wdrożenia. Ważne było również to, że sami musieliśmy wymyślać i szukać pomysłów na rozwiązanie problemów. Zadanie sprawiło nam przyjemność.
imię i nazwisko: Barbara Stankiewicz, nauczycielka geografii, dyrektorka szkoły
Inne aktualności
Aktualności
Zobacz inne obszary naszych działań
Wzory dokumentów dla opiekunów wolontariatu
Przestawiamy najnowsze wzory dokumentów przydatnych przy organizowaniu szkolnego koła wolontariatu, m.in.: wzory porozumień między szkołą a wolontariuszami, zgody RODO, wzór Regulaminu szkolnego koła wolontariatu. Zebrane tu materiały powinny znacząco ułatwić uporządkowanie spraw formalno-prawnych dotyczących wolontariatu w szkole, a co za tym idzie poprawić jakość współpracy pomiędzy dyrekcją, opiekunami wolontariatu, wolontariuszami oraz rodzicami wolontariuszy. Materiały opracowała Antonina Dębska – prawniczka związana od wielu lat z tematyką wolontariatu i działań społecznych.
Inne aktualności
Aktualności
Zobacz inne obszary naszych działań
Animacja kultury w przeciwdziałaniu mowie nienawiści
Tekst zawiera propozycję, by spojrzeć na animację kultury jako na jedną z metod, którą można się posłużyć w pracy na rzecz przeciwdziałania mowie nienawiści. Jest także zaproszeniem, by z tej metody skorzystać. Działanie w formie projektu animacyjnego może być zwróceniem uwagi na problem mowy nienawiści, uświadomieniem jej mechanizmów, powodem do (auto)refleksji, sposobem na dotarcie do większej liczby osób i zachęcenie ich do reagowania. W tekście znaleźć można cenne wskazówki i zasady, którymi należy się kierować podejmując tego rodzaju aktywności, a także przykładowe pomysły na działania, takie jak performance czy gra miejska. Zbiór dobrych praktyk powstał w ramach projektu „Nienawiść – jestem przeciw”.
Inne aktualności
Aktualności
Zobacz inne obszary naszych działań
Wokół trudnych tematów z historii najnowszej
Wśród tematów z historii najnowszej nie brakuje takich, które często dzielą osoby uczestniczące w lekcji. Ten podział może dokonywać się w obrębie grupy rówieśniczej, na linii nauczyciel – uczniowie, bądź też przenosić się na relacje tych pierwszych z rodzicami lub dyrekcją. Przykładów takich tematów jest bardzo dużo, począwszy od pytań o postawy, jakie Polacy przyjmowali podczas okupacji (szczególnie wobec osób pochodzenia żydowskiego) albo o dylematy wokół sensu walki w Warszawie w 1944 r. Z kolei tematyka powojenna polaryzuje wokół osi ofiara–kat, bohater–zdrajca, patriota–kosmopolita, etc. Ten zwięzły, praktyczny poradnik pokazuje, jak uniknąć agresji w dyskusji i wytworzyć w klasie bezpieczną strefę, w której każdy może się podzielić swoimi opiniami.
Inne aktualności
Aktualności